Metoda Bobath

Metoda Bobath jest to koncepcja rehabilitacji skierowana do pacjentów z problemami neurologicznymi. Najczęściej są to pacjenci mający zaburzenia w napięciu mięśniowym, ruchu i funkcji, spowodowanych nieprawidłowym funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego. Jest to jedna z najbardziej popularnych metod w neurorehabilitacji, która została stworzona w latach czterdziestych przez dr Bertę i Karela Bobath. Terapia ta polega głównie na normalizacji napięcia mięśni odpowiadających za prawidłową postawę i prawidłowy wzorzec ruchowy. Różne oddziaływania terapeuty skierowane są na wyhamowywanie reakcji nieprawidłowych. Takie podejście do procesu terapeutycznego opiera się na obecnej wiedzy z zakresu kontroli motorycznej, nauczania motorycznego oraz plastyczności (zdolności do reorganizacji, wytwarzania kompensacji) układu nerwowego i mięśniowego przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeb i oczekiwania pacjentów. Diagnostyka stanu funkcjonalnego pacjenta odbywa się w trakcie procesu terapii i jest oceną możliwości pacjenta. Terapeuta na podstawie posiadania: umiejętność analizowania norm fizjologicznych ruchu człowieka, znajomości podstawy anatomii i neurofizjologii, wiedzy z zakresu rozwoju neurofizjologicznego, obserwuje zdolność reorganizacji układu nerwowego i mięśniowego, analizuje jakość ruchów i buduje strategię postępowania z pacjentem. Twórcy tej metody przykładają szczególną wagę do pracy nad:

• torowaniem prawidłowego napięcia mięśni odpowiadających za prawidłową postawę i prawidłowy wzorzec ruchowy,
• powrotem pacjenta do samodzielności poprzez zwiększenie jego własnej aktywności,
• ćwiczeniami które prowadzą do realizacji konkretnych czynności dnia codziennego,
• wyhamowaniem reakcji nieprawidłowych oraz uzyskaniem kontrolowanych ruchów selektywnych.